Choroby/Leczenie

Panna Lulz.

Choroby oraz leczenie.
tutaj sie o tym można wypowiadać.

xXxZakochanaxXx

Chciałabym wszystkich ostrzec przed dysplazją. To bardzo podstępna, zła i kosztowna choroba (przekonałam się na własnej skórze. Na szczęscie została {w moim przypadku szybko wyleczone i to nie operacyjnie}). Ściągnęłam info o niej:

Dysplazja stawu biodrowego:
Schorzenie charakterystyczne dla psów dużych oraz olbrzymich, jak np. owczarek niemiecki, nowofunland. Charakterystyczną cechą schorzenia jest dziedziczność przekazywana z pokolenia na pokolenie i zależna od wielu genów.

Charakterystyczny dla dysplazji jest niedorozwój głowy kości udowej, panewki miednicy oraz łączące je więzadła. Na skutek rozluźnienia w stawie zniekształceniu ulegają poszczególne części całego stawu - zanik okrągłego kształtu głowy kości udowej czy spłaszczenie panewki. Jest to nic innego jak zwyrodnienie stawu biodrowego u psa. Co ciekawe, schorzenie obejmuje na ogół oba stawy jednocześnie.

Czynniki mające wpływ na rozwój dysplazji
Poza genetyką na rozwój dysplazji mają również czynniki środowiskowe (żywienie, treningi). Bardzo dużą uwagę należy przykładać do masy psa, ważne by pies w okresie wzrostu pozostawał szczupły, bowiem im cięższy osobnik tym większe obciążenie stawów i większe prawdopodobieństwo zaistnienia schorzenia. Nadmierny wysiłek fizyczny młodego również może spowodować dysplazję. U psów ras dużych i olbrzymich rozwój kośćca kończy się między 18, a 24 miesiącem życia. Wskazane jest unikanie do tego czasu intensywnych treningów nadmiernie obciążających kości i stawy.

Objawy dysplazji
Pierwsze objawy dysplazji można zaobserwować już w okolicach 3-go miesiąca życia psa, najczęściej zdarza się to jednak w okresie pomiędzy 6-12 miesiąca. Dysplazja jest schorzeniem wyjątkowo bolesnym i utrudniającym psu przemieszczanie się, kładzenie, siadanie, wstawanie, dodatkowo może wystąpić kulawizna, chwiejność zadu oraz upośledzenie ruchów kończyn tylnych.

Diagnoza dysplazji
Badanie kliniczne oraz radiologiczne pomoga w określeniu czy pies jest chory na dysplazję czy też nie. W przypadku ras predysponowanych, takich jak:

Bernardyn
Berneński pies pasterski
Bokser
Bouvier des Flanders
Doberman
Hovawart
Mastiff neapolitański
Nowofunland
Owczarek francuski beauceron
Owczarek francuski briard
Owczarek kaukaski
Owczarek niemiecki
Owczarek podhalański
Owczarek południoworosyjski
Owczarek staroangielski
Owczarek szkocki (długowłosy i krótkowłosy)
Owczarek środkowoazjatycki
Polski owczarek nizinny
Poskowiec hanowerski
Rottweiler
Sznaucer olbrzym
należy wykonywać badania profilaktyczne, pierwsze w wieku 3-4 miesięcy. W przypadku wystąpienia objawów dysplazji należy udać się na badanie do lekarza ortopedy i zrobić to jak najszybciej.

Leczenie dysplazji
W zależności od zaawansowania zwyrodnienia stawu można podjąć leczenie operacyjne lub nieoperacyjne. Leczenie nieoperacyjne polega na stosowaniu środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz preparatów ochraniających chrząstkę stawową, tzw. chondroprotetyki. Zwierzęta chore oraz należące do grupy ryzyka powinny przyjmować glukozaminoglikany, tj. kwas hialuronowy, glukozaminę oraz siarczan chondroityny.

Oprócz stosowania środków farmokologicznych bardzo duże znaczenie ma umiarkowana aktywność fizyczna oraz utrzymywanie optymalnej masy ciała. Najlepszą formą aktywności w takiej sytuacji jest pływanie.

Leczenie operacyjne stosuje się tylko w przypadku bardzo zaawansowanych zmianach w stawie. Lekarz decyduje o wyborze jednej z technik leczenia dysplazji na podstawie wyników badań. Jedną z form leczenia jest wstawienie sztucznego stawu, niestety jest to bardzo kosztowny zabieg idący w tysiące Euro.

Chcąc wykluczyć możliwość dysplazji, należy np. poprzez wybór psa pochodzącego od zdrowych rodziców, dodatkowo bardzo ważne są badania profilaktyczne już we wczesnym wieku psa. Im wcześniej rozpoznana choroba tym większe szanse na wyleczenie.

Dysplazja stawu łokciowego
Budowa stawu łokciowego
Staw łokciowy zbudowany jest z trzech kości:

kość promieniowa
kość łokciowa
kość ramienna
Kość przedramienia to złączenie kości łokciowej oraz promieniowej. Dwa połączenia wtórne występujące w stawie łokciowym:

staw ramienno-promieniowy
staw ramienno-łokciowy
Staw jako całość wypełniony jest mazią stawową i zamknięty torebką stawową.

Dysplazja stawu łokciowego
Dysplazja stawu łokciowego jest chorobą dziedziczną występującą u młodych psów dużych oraz olbrzymich, jest ona przyczyną kulawizny przedniej kończyny. Trzy formy schorzenia prowadzące do zapalenia, a w konsekwencji zwyrodnienia stawu to: osteochondroza stawu łokciowego, izolowany wyrostek dziobasty kości łokciowej oraz nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy.

Rasy najbardziej narażone na wystąpienie dysplazji stawu łokciowego to:

Owczarek Niemiecki
Labrador
Rottweiler
Nowofunland
Berneński pies pasterski
Objawy dysplazji stawu łokciowego
Podstawowym objawem dysplazji jest kulawizna pojawiająca się mniej więcej w 6 miesiącu życia. Do innych objawów należą: kładzneie się, problemy z poruszaniem, problemy ze wstawaniem, odwiedzenie chorej kończyny, trzeszczenie w stawie. Charakterystyczny jest również fakt, iż w przypadku nasilającego się bólu pies stara się oszczędzać kończynę np. poprzez utrzymywanie jej w górze.

Przyczyny dysplazji stawu łokciowego
Poza genetyką na rozwój dysplazji mają również czynniki środowiskowe (żywienie, treningi). Bardzo dużą uwagę należy przykładać do masy psa, ważne by pies w okresie wzrostu pozostawał szczupły, bowiem im cięższy osobnik tym większe obciążenie stawów i większe prawdopodobieństwo zaistnienia schorzenia. Nadmierny wysiłek fizyczny młodego również może spowodować dysplazję. U psów ras dużych i olbrzymich rozwój kośćca kończy się między 18, a 24 miesiącem życia. Wskazane jest unikanie do tego czasu intensywnych treningów nadmiernie obciążających kości i stawy.

Leczenie dysplazji stawu łokciowego
W zależności od zaawansowania zwyrodnienia stawu można podjąć leczenie operacyjne lub nieoperacyjne. Leczenie nieoperacyjne polega na stosowaniu środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz preparatów ochraniających chrząstkę stawową, tzw. chondroprotetyki. Zwierzęta chore oraz należące do grupy ryzyka powinny przyjmować glukozaminoglikany, tj. kwas hialuronowy, glukozaminę oraz siarczan chondroityny.

Oprócz stosowania środków farmokologicznych bardzo duże znaczenie ma umiarkowana aktywność fizyczna oraz utrzymywanie optymalnej masy ciała. Najlepszą formą aktywności w takiej sytuacji jest pływanie.

Leczenie operacyjne stosuje się tylko w przypadku bardzo zaawansowanych zmianach w stawie. Lekarz decyduje o wyborze jednej z technik leczenia dysplazji na podstawie wyników badań. Jedną z form leczenia jest wstawienie sztucznego stawu, niestety jest to bardzo kosztowny zabieg idący w tysiące Euro.

Chcąc wykluczyć możliwość dysplazji, należy np. poprzez wybór psa pochodzącego od zdrowych rodziców, dodatkowo bardzo ważne są badania profilaktyczne już we wczesnym wieku psa. Im wcześniej rozpoznana choroba tym większe szanse na wyleczenie.

A tutaj nawet wywiad (z miesięcznika "Mój pies"):

Ps: WaNa temat dysplazji stawów biodrowych i łokciowych u psów, jej objawów oraz leczenia, a także tego, czy może ona zaburzać proces wzrostu, rozmawiamy z dr nauk wet. Grzegorzem Wąsiatyczem z kliniki weterynaryjnej przy ul. Księcia Mieszka I 18 w Poznaniu.

Jakie są przyczyny powstawania dysplazji stawów u psów?
Mówiąc o tej chorobie mamy najczęściej na myśli dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Jest to schorzenie dotkliwe, występujące u wielu psów ras dużych takich jak owczarki niemieckie, labradory, golden retrivery, rottweilery i inne. Choroba ta dotyka również psy nierasowe. Upraszczając definicję dysplazji można określić ją jako "niedopasowanie" powierzchni stawowych, powodujące ich przeciążenie. Konsekwencją tego stanu jest postępujący proces zwyrodnieniowy, czego objawem jest nasilająca się kulawizna. Uważa się, że istotną rolę w rozwoju dysplazji bioder i łokci u psów odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe. Do czynników środowiskowych zalicza się: nadwagę, przeciążanie wysiłkiem fizycznym oraz nieodpowiednio zbilansowaną karmę.

Na podstawie jakich badań dokonuje się rozpoznania tego schorzenia?
U potomstwa rodziców wolnych od dysplazji zmniejsza się ryzyko wystąpienia tej choroby, ale jej nie wyklucza. Jeśli jest taka możliwość, warto poprosić hodowcę o potwierdzenie oceny radiologicznej (RTG), że rodzice szczeniaków są wolni od dysplazji. Pierwsze badania w kierunku dysplazji stawów biodrowych można wykonywać już wieku 3-miesięcy – tzw. test Ortolaniego, a od 4-miesiąca życia wskazane jest uzupełnić je o badania radiologiczne (PennHip). Natomiast zagrożenie dysplazją stawów łokciowych najlepiej określać w wieku 5-6 miesięcy. Jeśli zauważymy objawy kulawizny u naszego pupila, należy niezwłocznie udać się z nim do lekarza weterynarii.

Od jakiego wieku może pojawić się kulawizna?
Najczęściej pojawia się ona u psów w wieku 4-6 miesięcy, ale może także ujawnić się wcześniej (od 3 miesięcy) lub później – między 8 a 12 miesiącem życia lub jeszcze później. Podstawowe objawy to tzw. trudniejszy "rozruch" po wypoczynku, szybsze męczenie się po dłuższym bieganiu, powolne kładzenie się czy wstawanie. Nasilenie objawów zależy od zaawansowania zmian w obrębie stawów, masy ciała, a także od indywidualnej odporności na ból.

Czy dysplazja stawów może zakłócić proces wzrostu psów?
Dysplazja nie zaburza procesu wzrostu, natomiast może być przyczyną dużego dyskomfortu. Powinniśmy pamiętać o tym, że psy rodzą się z prawidłowymi stawami biodrowymi i łokciowymi, a zaburzenia w rozwoju mogą wystąpić dopiero w trakcie ich wzrostu oraz dojrzewania. W miarę jak młode psy przybierają na masie ciała i stają się coraz bardziej aktywne ruchowo, dochodzi do coraz większego obciążania stawów. Jeśli wystąpią wtedy zaburzenia niezgodności anatomicznej w obrębie powierzchni stawowych, to w efekcie ich dynamicznej pracy dochodzi do przeciążenia chrząstki stawowej, torebki stawowej oraz układu więzadłowego. Konsekwencją przeciążeń jest postępujący proces zwyrodnienia stawu.

Na czym polega leczenie dysplazji?
Leczenie tego schorzenia może być skuteczne, jeśli zostanie odpowiednio wcześnie wykryte. Warto wiedzieć, że jeśli już wystąpią zmiany zwyrodnieniowe, to już się nie cofną. Jednak przez odpowiednie postępowanie zachowawcze lub chirurgiczne można ten proces spowolnić i wyraźnie zmniejszyć objawy bólowe. W przypadku wczesnej diagnozy dysplazji stawów biodrowych można wziąć pod uwagę m.in. młodzieńcze zespolenie miedniczne (JPS), potrójną osteotomę miednicy (TPO), amputację głowy i szyjki kości udowej lub odnerwienie torebki stawu biodrowego. U dorosłych i starszych psów możliwa jest endoproteza stawu biodrowego. Jeśli chodzi o dysplazję stawu łokciowego, rodzaj postępowania terapeutycznego zależy od typu dysplazji oraz wieku pacjenta.

Jak powinno wyglądać właściwe żywienie i ruch psa cierpiącego na dysplazję stawów?
Racjonalne żywienie oraz kontrolowany ruch są szczególnie istotne u psów podejrzanych o dysplazję bioder lub łokci oraz już z jej rozpoznaniem. Wskazane jest utrzymywanie takiej masy ciała, aby można było nazwać naszego pupila szczupłym. Drugim istotnym czynnikiem profilaktycznym jest umiarkowany ruch. Znacznie korzystniejsze są spokojne spacery 5-6 razy dziennie po kilkanaście minut niż intensywne zabawy i biegi, które powodują silne przeciążenie stawów. W żywieniu psów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów należy stosować chondroprotektory, które działają osłaniająco na chrząstki stawowe. Można również karmić zwierzaka gotowymi karmami, zawierającymi te składniki w swoim składzie.

Warto poczytać Wink

Vanila

hm. ciekawe. ;] Ja zawsze się boję , że mój pies dostanie raka albo paraliżu ; /

xXxZakochanaxXx

Mój do teraz je tabletki (nie są one tanie) żeby nie zanikły mu mięsnie. Za ok. pół roku pojedzie do weta i wtedy stwirdzimy czy dalej musi je jeść czy też nie. Ale cieszę się że wyszedł z tego Smile

jestem gotowa na wszystko.
Ps: Gdy miałam jechać na rentgen z Nerem to jego mięśnie zaczęły funkcjonować normalnie i do teraz nic się nie dzieje chociaż troche jeszcze ma krzywe łapy i nie może długo spacerować (tylko na smyczy).

Panna Lulz.

biedny psiak...miejmy nadzieje ze wroci do zdrowia fizycznego Very Happy

Vanila

tak , to wcale nie jest przyjemne dla psa i jego właściciela. ; /

Panna Lulz.

usuwam niepotrzebne wypowiedzi.
to jest forum o psach i wypowiedzi o tym, że szkoda, że nie ma chorób będą usunięte, ze względu na zaśmiecanie tematu oraz są niepotrzebne